Winterwandelen onder een diepblauwe hemel. De maan en miljarden sterren voor het grijpen. In Nationaal Park Duinen van Texel kon het weekend niet mooier beginnen.
Fotografie: Jonathan Andrew
Nationaal Park – Het diepblauwe uur U | Ons plan voor een vollemaanwandeling krijgt op de boot veel bijval. ‘Dóen. De westkust van Texel is prachtig. Overal mag je wandelen. En niets om bang voor te zijn. Geen wolf of vos die hier op de loer ligt.’ Vanmorgen vroeg maakten we ons proefrondje, de maan bleekjes boven de brede duinstrook van het Nationaal Park. Een park zonder veel dieren, want hoe kom je op een eiland als het wad rondom niet droog valt en een verbinding met het vasteland ontbreekt.
Nu het uur U is aangebroken – het magische uur tussen schemer en donker, de hemel diepblauw – ligt het glooiende duinlandschap er sprookjesachtig mooi bij. De maan, de wolken en de sterren doen precies waarop ik vooraf hoopte: het zonlicht hel weerkaatsen (maan), als een kudde schimmige schapen langs de maan trekken (de wolken) en met miljarden tegelijk erop los fonkelen. Verderop achter de hoge duintoppen buldert de zee.
Skéépeboeten – Nog 70 van de ooit 100 | De route voert over goed begaanbare paden, heen over een karrenspoor door de duinen, terug over het strand. Niets ingewikkelds met hekjes en overstapjes zodat we bij wijze van spreken badend in het maanlicht kunnen wandelen. Er is geen mens. Alleen de maan en wij. En het gevoel dat we verbonden zijn. (Klinkt dit zweverig? Het gaat vanzelf) Met de stargazer-app zien we kolossale dierfiguren, oplichtend tegen de bijna zwarte hemel. Beren, draken, lynxen – sterrenconstellaties op miljoenen lichtjaren afstand.
In het echt kunnen we hooguit struikelen over een haas of veldmuis. Heel veel ‘wildlife’ is er op Texel niet. Wel wat graasvee, veel vogels en op iedere inwoner ook één schaap: 14.000. Ze zijn het uithangbord van Texel. En een beetje verwend. De schapen kunnen grazen in de luwte van een boet, een soort halve schuur, neergezet met de kont in de wind.
Bertusnol – Uitzicht (maar nu niet)) over De Muy | We passeren een meertje, in het maanlicht een gitzwarte spiegel. Dan buigen we af richting zee, dwars door de duinvallei. Langs het graspad bolt er donkers op, heidestruikjes. Verderop licht er iets bleeks op, een skelet van een meeuw. En dan worden we verrast door Bertusnol. Een hoog, donker duin. Met bij daglicht een grandioos uitzicht over het natuurgebied rondom: De Muy, broedplek van een kolonie lepelaars die boswachter Bertus hier observeerde. De grote vogels, spanwijdte ongeveer 120 centimeter, overwinteren in West-Afrika. Begin februari vertrekken ze naar Texel om te broeden, een reis van 4500 kilometer in ongeveer twee maanden. ‘Soms is er maar een meter verschil met de plek waar ze zelf uit het ei zijn gekropen’, lezen we. We beklimmen de 81 boomstamtreden en zien de zee, haar golven uitrollend in witte strepen schuim. In de verte molenwiekt de vuurtoren zijn licht rond.
Twee zeeën – Eén stil, één schuimend | Vanaf Bertusnol kun je rechtdoor naar zee, maar we doen dat liever verderop, stellen de wind en de kou nog even uit. Op dat pad verderop wordt de doorgang versperd door een enorme bult mul zand. Erop en eróver – dat is de enige manier om bij zee te komen. We bikkelen steil omhoog door het mulle zand. De beloning: weer warme oren en uitzicht over twee zeeën: die achter ons, stil en duister, een donkerbruine zee van glooiende duinen. Die vóór ons, grijsblauw en woest.
Als de wolken open trekken zien we Jupiter, de helderste van de acht planeten die we kunnen opsommen (met dat handige ezelsbruggetje: Maak Van Acht Meter Japanse Stof Uw Nieuwe Pyama: Mercurius, Venus, Aarde, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunus en (dwergplaneet) Pluto). We zien de grote beer, weten waar de kleine beer zou moeten zijn, maar zien hem niet. Wel Orion en Cassiopeia.
In de tussentijd rukt de zee op, mee met de wind landinwaarts. We struinen over het strand, het schuim rond onze schoenen. We passeren strandpaal 23.9, ruim dertig kilometer zandstrand heeft Texel. Nu De Slufter nog door. De wind blaast, het water rukt op. Nog even en we zijn bij de trap de Zanddijk op. Achter de dijk: luwte, café De Slufter, warmte.
De Slufter – Vogels en natte voeten | Een uur en twee chocomel later. Vanaf de hoge Zanddijk kijken we terug over de Slufter. De bijna drie kilometer lange kreek is nu, bij vloed, vol zeewater gelopen en zal al gauw een gebied van veertienhonderd voetbalvelden overstromen, en dat twee keer per etmaal. De tocht door het kweldergebied was spannend. Vanaf het strand volgden we de kreek, via een gat in de duinenrij van tientallen meters breed. Daarna langs de moerassige sluftervlakte.
Gekrijs van vogels. Lepelaars, eidereenden, wulp, scholekster, smient, tureluur – de Slufter is een vogelparadijs. We werden op de hielen gezeten door het snel stijgende water. De paden werden geulen waardoor het zeewater het kweldergebied instroomde. Maar het lukte met droge voeten de doorsteek te maken. En nu zien we nu hoe het water bijna totaan de Zanddijk staat. Er is maar één weg terug: via de duinen over dat magisch mooi verlichte karrenspoor.
INFORMATIE Wandelen bij volle maan Texel
Meer (wadden)wandelen op Texel?
Het fijne aan Texel is dat je ook na zonsondergang overal op de paden mag wandelen, tenzij anders aangegeven en niet in defensieterrein. Een goede uitvalsbasis voor deze vollemaanwandeling is B&B De Ruige Hoogte in De Koog, gelegen op ca 100 meter van de route. Vanaf hier pak je direct ook traject 1 (De Koog – ‘t Horsje) op naar/van de boot, een fraaie route van 20 km via wandelnetwerk Waddenwandelen (rood/blauwe bordjes, witte pijl).
De route
Het is eenvoudig zelf een route uit te stippelen of deze bestaande route aan te passen (wij liepen de route tegen de klok in). Tip: sla af en toe een zijpad in voor een topje of om natuurgebied De Muy te verkennen zoals in het verhaal. Handige hulp daarbij is de app TopoGPS.
Deze wat langere route (totaal 14 km) voert eveneens door De Slufter en De Muy.
Hoe kom je er
Raadpleeg de app/site van VVV Texel voor de vaartijden van de boot (fiermaTeso, elk half uur tussen 8.00-21 uur (‘t Horntje Texel) en 8.30-21.30 uur (Den Helder).
Tips
Ga maanwandelen in de winter, dan zie je de maan al het eind van de middag en, even slapen, ook nog vroeg in de ochtend. Zie deze agenda voor de komende volle manen.
En check deze getijdentabel voor de hoogwaterstanden, ook ivm doorsteek De Slufter (niet mogelijk bij vloed en/of storm landinwaarts).
